Nikodem• Spotkanie Jezusa z Nikodemem (3:1-21) • Powtórne świadectwo Jana Chrzciciela o Jezusie (3:22-36) • Rozmowa Jezusa z Samarytanką (4:1-42) • Uzdrowienie syna dworzanina królewskiego w Galilei (4:43-54) • Zwykle ciekawość badających ten fragment ewangelii budzi pora, jaką wybrał na rozmowę z Jezusem Nikodem. Dlaczego w nocy? Być może chodziło o swobodę i komfort spotkania, bo o tej porze Nauczyciela nie otaczały zaborczo zaciekawione sensacją tłumy lub spragnieni uzdrowienia chorzy. A być może chodziło o zatajenie jej przed szeroką opinią publiczną. Pozycja społeczna Nikodema, świadomość własnego autorytetu, odpowiedzialność za swoje postępowanie być może wyostrzała w dostojniku ostrożność w spotykaniu się z popularnymi wśród ludu postaciami. W każdym razie – przychodząc do Jezusa w nocy wyraża mu swój wielki szacunek i poważanie. Czy chce się czegoś konkretnego dowiedzieć? Pierwsze słowa podziwu raczej wskazują na zachwyt Jezusem i ciekawość samej postaci Nauczyciela, a nie na uszczegółowiony problem. Pytania pojawiają się gdy Jezus zaczyna dzielić się swoją nieziemską mądrością z nauczycielem zakonu. Niezrozumienie budzą słowa o nowym narodzeniu. Wydaje się, że i współczesnemu czytelnikowi nie są do końca jasne. Czy nowonarodzenie to tylko całkowita przemiana serca i umysłu – jak uważa wielu chrześcijan? Niektórzy komentatorzy pod wpływem pism Pawłowych uważają, że dotyczy ona również przemiany natury istoty materialnej w naturę istoty duchowej, niebieskiej... Z słów Jezusa wynika, że wąż może symbolizować także Syna Człowieczego, a nie tylko – jak to powszechnie się kojarzy – Szatana. Ta dwoistość symboliki dotyczy również innego zwierzęcia – lwa. Jezus to lew z pokolenia Judy (według proroctwa patriarchy Jakuba), a według słów apostoła Piotra Szatan to lew ryczący, patrzący kogo by tu pożreć. Zachęca ten fakt do ostrożności w interpretowaniu biblijnej symboliki. Werset osiemnasty trzeciego rozdziału zdaje się, że należałoby w jego zdecydowanym charakterze odnieść do Żydów, którzy odrzucając Mesjasza zostali osądzeni jako naród. Należy się jednak spodziewać, że sąd ten wcześniej czy później dotknie każdego człowieka, stanowiąc o jego wiecznej przyszłości. W wersecie 25 trzeciego rozdziału opisany jest spór uczniów Janowych z Żydami o oczyszczenie. Potwierdzałoby to, że obrządek chrztu swój początek ma w rytualnych obmywaniach, zalecanych przez Prawo. Rozdział czwarty opisuje tym razem rozmowę Jezusa z kobietą, Samarytanką. Zadziwia szybkość, z jaką ta niewiasta przyjmuje ewangeliczne poselstwo Jezusa. Zdaje się, że brak balastu wielkiej, cielesnej mądrości i pozycji społecznej (jak to było u Nikodema) pozwala natychmiast rozeznać Samarytance i jej rodakom w Jezusie Mesjasza-Zbawiciela... Ostatnią częścią naszego czytania jest opis uzdrowienia syna dworzanina po powrocie do Galilei.... Paweł |