Milczenie

Pan Bóg jest Bogiem porządku, ładu, harmonii.

Zanim zostało powiedziane, była cisza.

Słowo było u Boga, w co wierzę, ale nie wiem jak porozumiewają się istoty duchowe.

Pan Jezus wiedział co było w człowieku. Nie potrzebował zwierzeń, dociekań, analiz, ankiet - po prostu wiedział.

Gdy Eliasz czekał na znak Pana, ten nie był w grzmotach, burzy, ale przyszedł do proroka jako głos cichy i wolny.

Słowa zatem są wtórne. Może w trakcie dziejów okazało się, że są słowa ważne i te zostaną., a cała reszta, która jest źródłem waśni, nieporozumień, wojen może, bo przecież zanim czyny była myśl, A słowa mogą być grzeszne, mogą grzech powodować i takie niedobre słowa pójdą w zapomnienie.

Ale inny prorok pisze, że zaryczy Pan z Syonu. Gdy przyjdzie czas całkowitego rozliczenia się z grzechem, gdy pojawi się Nowe Jeruzalem, też ma być głośno.

A ja lubię poezję taką, w której więcej jest przemilczeń niż słów. Może to jedna z dróg do doskonałości?

Zmęczyły mnie wiosenne informacje o konwencjach. Nie sposób być na wszystkich, gdy powiedziałam, że gdzieś tam nie jadę, zobaczyłam zdziwione spojrzenia – jak to? Może nie chcę znowu słów jedynie, może zamiast na słuchanie, na jakieś pożyteczne działanie się otworzyć? Błogo jest w społeczności, ale może lepiej pojechać do tych, którzy takiej możliwości nie mają?

Może lepiej. Nawet wspólnie pomilczeć na jakiś temat, choć to raczej niewykonalne? :)