Cały ten świat

Czytam o wielu okropnościach świata tego, które mieści wielkie państwo. Jak w soczewce, skupiają się tam różne zjawiska. Wśród opowieści o złym zachowaniu, niecnych obyczajach, o nędzy żywota, pijaństwie prowadzącym do śmierci, jak perełka zalśniła historia o dość dziwacznej grupie wyznaniowej. Charyzmatyczny przywódca nazywa się Chrystusem, który ponownie przyszedł na ziemię, napisano nawet księgę, dość pokrętną, ale którą wyznawcy muszą znać. Można mieć zastrzeżenia do ideologii, ale ten człowiek wprowadził porządek, ład, tam, gdzie nie było na to żadnej nadziei. Tysiące ludzi świadomie wybierają życie wśród jego wyznawców, żyją w zgodzie z ustalonymi zasadami, odzyskują spokój, kończą z pijaństwem, narkotykami, żyją szczęśliwie. Grupa to nie kolejna wielka sekta, a społeczność ludzi którzy chcą żyć lepiej, piękniej, spokojniej. Właściwie niewiele trzeba, by tak było.

– Grisza, co ty robisz tej wspólnocie?

– Buduję lepszy świat. Bo tamten do niczego się nie nadaje.

Nie mam w sobie żyłki reportera, wygodniej o podróżach dowiadywać się z lektury, z różnorakich obrazów. Może nawet nie sposób ogarnąć świata mając do dyspozycji jedno, niedoskonałe życie, ale na pewno warto wiedzieć, co będzie do naprawienia przez tysiąc lat.