Celibat, samotność

Jeśli mężczyzna złoży Panu ślub albo przysięgę, zobowiązując się do wstrzemięźliwości, to niech nie łamie swojego słowa, lecz wykona wszystko co wychodzi z jego ust. ( 4 Mojż.30:3)

Wiele różnych opinii, kombinacji w komentarzach występuje – interpretujących słowa apostolskie: „dobrze jest, jeżeli mężczyzna nie dotyka kobiety". W kontekście tych słów niespokojne umysły „nie mogą sypiać po nocach" i zadają sobie intrygujące ich pytania jak „to jest" w przypadku oddanych pięknym sprawom samotnych ludzi, jakże to oni sobie radzą „z tymi sprawami", czy noce spędzane na modlitwie i lekturze Biblii to doskonałe antidotum na ludzką potrzebę witalności i radości w sprawach związków damsko-męskich?

Na tak sformułowany problem chce mi się odpowiedzieć słowami katolickiego duchownego, który odparował w jakiejś publikacji tą mało taktowną ciekawość retorycznym w wymowie pytaniem, czy jest sens zastanawiać się czy bardzo uduchowieni ludzie, święci, filozofowie korzystają kiedykolwiek z klozetu czy też może nie? Bo jeżeli wniknąć w sens nieroztropnie zarysowanych wątpliwości – to problemy w obu przypadkach są identyczne.

W tematowym fragmencie Tory Mojżesz porusza problem ślubu, przysięgi. Ja patrzę oczyma człowieka żyjącego pod Łaską w Jezusie. Osobiście nie lubię uroczystych zobowiązań w sprawach ciała – bo niestety zwykle mam mało siły by je spełnić. Dla mnie temat samotności, celibatu – to po prostu pytanie kiedy będę bardziej szczęśliwy – czy tradycyjnie szukając partnerki i zakładając rodzinę – czy może wybrać samotność, życie człowieka, którego współczesność w swoim żargonie nazywa „singlem", zaś ukochany św. Paweł cierpliwie tłumaczy nam tę sprawę, pisząc, że każdy w tej sferze swojego ziemskiego życia ma swój dar od Boga.

Tak więc widząc samotną, witalną, radosną osobę jakiejkolwiek płci – nie koniecznie musimy czuć się w obowiązku, by dawać „bezcenne rady" czy też kojarzyć kogoś z kimś – o ile oczywiście o to nie poproszono nas – a i w przypadku prośby – bądźmy ostrożni, roztropni…

Bóg może sprawić, że życie samotnych Pawłów może być bardzo użyteczne – tak samo wzruszająco urocze, słodkie i piękne jak służba Piotra, odwiedzającego zbory z żoną (1 Korynt. 9:5), której matkę uzdrowił Nasz Pan…

Paweł