Spełniona Obietnica

Bo całą tę ziemię, którą widzisz dam Tobie
i potomstwu Twemu na wieki.*
1 Mojż. 15:15

* Nasuwa się pytanie: czy to proroctwo dotyczy jedynie skrawka palestyńskiej ziemi?

Zdaje się, że cokolwiek kiedykolwiek ludzie będą kojarzyć ze spełnianą obietnicą (której częścią dla Abrama jest owa ziemia) w całej historii Wszechświata – to myśli po pierwsze będą kierować się jak kompas do namiotu pasterza z Ur, nie wahającego się wyruszyć na tułaczkę po to tylko by przeżyć dramat próby w środku obiecanej, wymarzonej ziemi, dramat ofiarowania najcenniejszej wartości – życia swojego dziecka...

Czy to możliwe, że 175 lat życia, zaledwie („zaledwie" – ale tylko w odniesieniu do „plus nieskończoności") 175 lat życia – w którym jest zawarte 25 lat oczekiwania na narodziny ukochanego syna i najstraszniejsze 3 dni wędrówki pod górę Moria po to by zabić to co się kocha... że te lata całą nieskończoność wieczności będą symbolem i skojarzeniem z Boską wiernością, mocą Bożej Obietnicy i Bożej Przysięgi.

Spokojny, witalny, pozytywnie myślący „facet", nie zniewieściała ale konsekwentna wola mężczyzny, wiedząca lepiej niż mogłaby to odczuć najtkliwiej kochająca kobieta i matka, że żądane przez Boga zadanie gwałtu dziecku przyniesie błogosławieństwo, Bożą miłość, profity dla małżeństwa Sary i Abrahama i całego potomstwa największego z patriarchów – włącznie z potomstwem wiary, za którego część uznaje się także piszący te słowa...

Paweł