Amarant

      Słowo w tytule oznacza bardzo żywą, intensywną barwę. Zdaje się piszącemu (choć nie czuje się on autorytetem w sprawie niewieścich upodobań) – że w doborze strojów lubią ten kolor szczególnie osoby o silnych, żywych, odważnych temperamentach...
      Jałowica ofiarowana po to, by zyskać materię popiołu, potrzebnego do sporządzenia wody oczyszczenia była maści czerwonej.
      Krew Zbawiciela ludzkości, wylana z jego ran na dłoniach i nogach oraz wypływająca z Jego przebitego boku a także jej krople z bolesnych zranień w kontakcie wysokiego i jasnego czoła Jezusa z niezwykle ostrymi cierniami, rosnącymi w Palestynie – miały amarantowy kolor.
      Słowo amarant ma bezpośrednio nowotestamentowe odniesienie. Apostoł Piotr (1 Piotra 1:4 ;1 Piotra 5:4) pisząc o niezwiędłym dziedzictwie i niezwiędłym wieńcu (w niektórych tłumaczeniach – koronie) używa na określenie jego wiecznie trwającej świeżości słowa, które w grece kryje źródłosłów polskiego określania żywej, nieco zabarwionej w kierunku różowego fioletu czerwieni czyli amarantu...
      O już nigdy niezwiędłym, nieśmiertelnym trwaniu zmartwychwstałego w niedzielny poranek Jezusa dowiadujemy się także z naszego teraźniejszego – ostatniego już czytania Ewangelii Mateusza...

Paweł K.

Przeczytaj Tekst z Biblii Nowego Przekładu