– Ucisk Izraelitów w Egipcie (2 Mojż. 1) – Narodzenie Mojżesza (2 Mojż. 2:1-10) – Ucieczka Mojżesza (2 Mojż. 2:11-25) – Powołanie Mojżesza (2 Mojż. 3:1-4:17) – Mojżesz powraca do Egiptu (2 Mojż. 4:18-31) – Mojżesz i Aaron przed faraonem (2 Mojż. 5:1-5:21) – Modlitwa Mojżesza (2 Mojż. 5:22-6:1) –

Refleksje rozpoczynające czytanie księgi Szemot

      Piękne uczucia rozkwitają w piszącym. Bo oto w zaciszny wieczór 24 grudnia 2007 roku, kiedy otoczenie myśli o swoich najbliższych i czci dzień narodzin dziecięcia Jezus - on ma wielki przywilej pisania o nadobnym niemowlęciu - Mojżeszu...
      Zdaje się, że wiele byłoby do napisania o pięknie i wzruszającym charakterze wydarzeń z nad Nilu. Ileż żydowskich i chrześcijańskich pokoleń wychowało się na czytaniu i słuchaniu o niezwykłym początku życia, o niezłomnej służbie, o wielkiej pokorze "Wyjętego z wody"...
      Chcę w tym charakterystycznym dla mnie komentarzu - stojącym z zasady obok tekstu Czytania - chciałbym całym swoim sercem zachęcić do rodzinnego czytania biblijnych historii. Wzruszajmy się jego treścią, naukami w nim - rodzinnym otwieraniu Pisma Świętego - zawartym. W wspólnym cotygodniowym wglądaniu w piękną, tajemną księgę, wzruszającą prostotą przekazu, zadziwiającą trafnością nauk i przepowiedni, rzetelnością udzielanych rad - odnajdujmy to, co hałaśliwy, zabiegany świat znajduje tylko raz w roku - przy rodzinnym, świątecznym stole.
      Całym sercem dziękujmy, że o tyle jesteśmy więcej ubogaceni duchowo, że mamy tchnące Boską miłością, mesjańskim zrozumieniem dla naszej kruchej, ludzkiej egzystencji samego Pana Panów, Króla Królów - Słowo Boga. A i w czytaniach, opowiadających o życiu sługi Bożego Mojżesza dostrzegajmy piękny cień na rzeczywiście podobne do Mojżeszowych uczuć i myśli, czynów i słów, postaw - dni Jeszuy, Syna Bożego...
      Słowo, Logos, Jezus - ma z natury pokorny charakter. W kształcie człowieka - istota Logosa nie potrzebuje uczyć się prawości, pokory - da jedynie przykład dla ludzi doskonałego posłuszeństwa - samemu ćwicząc się w tej zdolności, nabywając podczas misji na ziemi nowych podniet dla swego duchowego, otoczonego Boskim Splendorem - Jestestwa.
      Mojżesz - jako krewki człowiek - sprawując przez czterdzieści lat funkcją skromnego opiekuna zwierząt - nabywa tak pięknie pokazujących, zapowiadających Pośrednika Nowego Przymierza, Orędownika Kościoła - Jezusa Chrystusa - cnót pokory, posłuszeństwa, powściągliwości.
      Zaiste - to wielkie wyróżnienie, że w pozornie skromnej objętości dość obszernej jak na współczesne realia "książki", którą można wymierzyć liczbą stron, ilością występujących słów i liter - że w tych oto kochanych przez nas słowach i zdaniach - znajdujemy sens naszego istnienia tutaj na ziemi i nadzieję na nie kończącą się egzystencję po śmierci, nadzieję na zmartwychwstanie.
      Zatem z wielkim dla Tory szacunkiem i umiłowaniem Słowa Bożego - radością i wdzięcznością - rozpoczynajmy lekturę Księgi Drugiej Szemot...

Paweł K.