• Współpracownicy Boży i ich dzieło • rola i budowla Boża czyli społeczność świętych (1 Korynt. 3) • Apostołowie i ewangeliści • sługami Chrystusowymi, szafarzami tajemnic Bożych ( 1 Korynt. 4:1-6) • Sarkazm Pawła (1 Korynt. 4:7-13) • Ojcowski autorytet Pawła i jego napomnienie (1 Korynt. 4:14-21) •

Koryntianie są ciągle niemowlętami w Chrystusie - potrzebują mleka, są cieleśni... Zdaje się, że oznacza to obecność niedojrzałych postaw i uczuć - ambicji, kłótliwości, skłonność do sporu. Paweł Apostoł podkreśla, że nie sympatie związane z ulubionymi nauczycielami są ważne - dominującym uczuciem powinien być nasz związek z Bogiem, który daje wzrost...

Paweł z godnością nauczyciela i apostoła przyznaje, że jest mądrym budowniczym, który najpierw wzniósł fundament wiary - a nim jest Jezus Chrystus. Co kto zaś buduje na tym fundamencie - czy trwałe rzeczy z budulca jakim są szlachetne metale i minerały czy też może coś z drewna, siana i słomy - to dzień sądny pokaże...

Zdaje się, że budowanie z drewna, słomy, siana symbolizuje takie działania, które niszczą świątynię Bożą, którą jest społeczność wiernych.

Nie ambicja, nie chęć satysfakcji z wiedzy - ale uniżenie, wręcz zanegowanie mądrości potrzebne jest do odnowienia się tak, by wiedza była nie źródłem chluby ale zbudowania.

(Proszę, nie chlubmy się naszym wyrozumieniem Pisma Świętego, ale uznajmy że tak Hus jak i Luter czy Russell - wszyscy są naszym wspólnym bogactwem, tak jak nim jest świat, życie czy śmierć, teraźniejszość czy przysłość - tak jak my jesteśmy Chrystusowi - a Chrystus Boży...)

Mądrość, wiedza są darami Bożymi - zatem nie z nich trzeba się chlubić...

Pełne sarkazmu słowa Apostoła (napisane z charakterystyczną dla Pawła wyrazistością) - mają nie upokorzyć czy zawstydzić, ale napomnieć, zachęcić do służby i pokory.

Stańmy się na podobieństwo Tymoteusza - wiernymi i umiłowanymi dziećmi apostolskiego nauczania...