• Wezwanie do ofiarnej, rozumnej służby (Rzym. 12:1-2) • Dary duchowe (Rzym. 12:3-8) • Zasady chrześcijańskiego życia (Rzym. 12:9-21) • Chrześcijanin a zwierzchność (Rzym. 13:1-7) • Przykazanie miłości (Rzym. 13:8-10) • Dzień zbawienia blisko (Rzym.13:11-14) •

Wydawałoby się może, że po bardzo emocjonalnym zakończeniu jedenastego rozdziału nasze uczucia się nieco uspokoją i będziemy zdolni do pełnego spokoju i analizy czytania dalszej treści listu. Lecz oto uniesienie ducha nie opuszcza piszącego komentarz - w pięknie słów o odnowieniu umysłu widzi następny powód do zachwytu - równie wielki jak ten o zbawieniu całego Izraela...

A lśniące blaskiem piękna Bożej nauki są słowa z 13 rozdziału, jakby rozwinięcie myśli o odnowionym umyśle - wypełnieniem zakonu jest miłość...

A przecież i zakon posiadał pełne altruizmu i humanizmu prawa, takie jak na przykład prawo o jubileuszach, prawo o dziesięcinie, prawo o pozostawieniu resztek plonów na polu i drzewach dla ubogich. Ale miłość jest czymś piękniejszym - ona nie potrzebuje prawnych uregulowań by nie zapomnieć o najbiedniejszych - ona sama będzie się troszczyć o skrzywdzonych, płakać nad cierpiącymi, pomagać potrzebującym. Jej istotą jest uwolnienie się z formy zakazu lub nakazu a rozkwitnięcie pełnym autentyzmu i gorliwości uczuciem, zaowocowanie wytrwałym działaniem, a także zakorzenienie się wiarą, zaufaniem i mądrością...

A w jaką drogę to odnowione wnętrze, nowa myśl i wola, pulsujące uczucie ma obrać, jaką formę działania przybrać? O tym pisze apostoł Paweł słowami o rozumnej służbie, o darach duchowych, o wskazaniach etyczno - moralnych. Wszystkie te piękne słowa wypełniają nasze ósme czytanie - szczególnie zaś dwunasty rozdział, który można polecać do często powtarzanego odczytywania.

Rozważania o chrześcijańskim życiu i miłości uzupełnione są nakazem szanowania władzy i zwierzchności jako coś rozsądnego i sprawiedliwego, zaś wieść o przeminięciu nocy, o nadejściu dnia zbawienia to mobilizacja do odrzucenia uczynków ciemności a obleczenia się w światłość.

Uwolnieni zatem od zniewolenia przez ciało i jego pożądliwości, pamiętając jednak o jego naturalnych potrzebach, które powinniśmy zaspokoić - odrzućmy biesiadowanie i pijaństwo, rozpustę i rozwiązłość, swary i zazdrości...