Kończy się czytanie trzeciej Ewangelii. Wakacje, upały nieco może spowalniają nasze myślenie i odczuwanie, więc komentarze kończące krótkie, jakby urlopowe, jakby nie przystające do wagi, doniosłości, dramatu ostatnich chwil Jezusa...

Spisek arcykapłanów, decyzje Piłata to typowy przykład myślenia pełnego politycznego wyrachowania, kalkulacji. W takim myśleniu życie nawet najszlachetniejszego człowieka nie ma wielkiej wartości. Wymowny jest też kształt wzgórza, na którym umiera Jezus. Ma kształt czaszki czyli głowy zmarłej osoby, być może symbolu śmiercionośnego myślenia złych ludzi i Szatana.

Można powiedzieć, że to pełne jadu, pełne martwicy duchowej myślenie spiskujących dostojników żydowskich i obojętność rzymskiego urzędnika doprowadza do śmierci Mesjasza. Śmierć Jezusa ma podwójne znaczenie - jest okupem wymaganym przez Boską sprawiedliwość za grzech Adama i jednocześnie ofiarą za grzech, czyli takim splotem wydarzeń i okoliczności, które mają pokazać bezsens, głupotę, podłość i okrucieństwo zła i grzechu.

Ta niezasłużona, niewinna śmierć wypełnia w sposób doskonały te dwa zadania.

Tak jak piątkowa tragedia objawia winę, grzech, głupotę ludzi doprowadzających do śmierci Syna Bożego, tak radość niedzielnego poranka niesie moc Bożą, ukazującą się - co jest znamienne - najpierw kochającym Jezusa, nabożnym niewiastom. Kobieta w raju jest zwiedziona przez węża pokusą zdobycia mądrości, a w nowotestamentowej historii zmartwychwstania to właśnie kobiety jako pierwsze wyróżnione zostają informacją, wiedzą o tym, że Jezus znowu żyje...

Ewangelia Łukasza w sposób skrupulatny, wyczerpujący, godny zaufania sposób narracji historyka, badacza dziejów opowiada o okolicznościach narodzenia, dzieciństwie i misji, śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Może dlatego w tradycji przypisuje się jej symbol cielca albo wołu - czyli zwierzęcia ofiarnego, ponieważ najpełniej pokazuje życie Syna Bożego jak człowieka czyli zbawczej, równoważnej ofiary okupowej za życie Adama i ofiary za grzech...