• Spisek przeciwko Jezusowi (26:1-5) • Namaszczenie Jezusa w Betanii (26:6-13) • Zdrada Judasza (26:14-16) • Ostatnia Wieczerza (26:17-29) • Na Górze Oliwnej - w Gestemane (26:31-46) • Pojmanie Jezusa (26:47-56) • Sąd nad Jezusem (26:57-68) • Zaparcie się Piotra (26:69-75) •

Kiedy czytamy te fragmenty ewangelii jako zwykli ludzie - nie jako teologowie lub egzegeci-amatorzy - samoistnie tężeją nam łzy w oczach...

Pan jest żegnany przez Marię w domu Szymona trędowatego. Po raz ostatni jej ciepłe, ufne, piękne niewieście oblicze daje mu odpoczynek i radość. Kto wie, może piękny zapach na głowie i nogach ukochanego Nauczyciela to nie tylko akt wdzięczności za wzbudzenie brata - Łazarza, ale pełen troski i miłości czyn - świadomy w pełni czekającego Jezusa cierpienia na krzyżu? Pewne za to jest, że wilgoć potu Jezusa w czasie męki uaktywniała substancje zapachowe perfum i konający człowiek wśród wielu pełnych bólu wrażeń - oczuwał swoimi doskonałymi zmysłami resztki nardu między zlepionymi krwią i potem włosami czyli po prostu było z Nim w zmysłowym wrażeniu wspomnienie tego ostatniego i najmilszego spotkania z bliskimi z domu w Betanii...

Trudno domyślić się jaką świadomość przyszłości mieli rozemocjonowani uczniowie. Uzasadnione jest przekonanie, że nie miał jej nawet w pełni czyniący nie znane pozostałym zabiegi - zdrajca Judasz. Jego pełen dramatu koniec dowodzi, że nie spodziewał się zgody Jezusa na męczeńską śmierć i tak mało atrakcyjny koniec wielkiej misji Pomazańca. Zdaje się, że postępowaniem Judasza rządziło pomieszanie niekontrolowanych uczuć chciwości z rozwagą spiskującego zdrajcy czyli szatańska mieszanka namiętności i sprytu. Koniec godny pożałowania...

Chwile pożegnania z apostołami podczas ostatniej wieczerzy, dramatyczne zmagania w ogrodzie Gestemane - i teraz wydarzenia nabierają tempa - Jezus jest pojmany późnym wieczorem i w nocy osądzony, a gorliwy i popędliwy uczeń Piotr zapiera się swojego Mistrza. Dzieje się to wraz z pianiem kura, wraz z nadejściem piątkowego świtu...