– Przepisy dotyczące oczyszczenia popiołem z czerwonej jałowicy (4 Mojż. 19) – Woda ze skały w Meriba (4 Mojż. 20:1-13) – Edom odmawia Izraelowi przejścia (4 Mojż. 20:14-21) – Śmierć Aarona na górze Hor (4 Mojż. 20:22-29) – Wojna z Kananejczykami (4 Mojż. 21:1-3) – Jadowite węże (4 Mojż. 21:4-10) – Izraelici omijają Moab (4 Mojż.21: 11-20) – Zwycięskie wojny Izraela z Sychonem Amorejczykiem i z Ogiem z Baszanu (4 Mojż. 21:21-35) – Rozłożenie się obozem na stepach Moabu (4 Mojż.22:1) –

– Balak sprowadza wieszcza Bileama (4 Mojż. 22:2-20) – Anioł Pański i oślica Bileama (4 Mojż. 22:21-35) – Bileam i Balak (4 Mojż. 22:36-23:3) – Bileam błogosławi Izraela (4 Mojż. 23:4-24:9) – Proroctwo Bileama (4 Mojż.24:10-25) – Izrael oddaje się nierządowi kultowemu z Moabitkami (4 Mojż 25:1-9) –

Ofiara z czerwonej jałowicy

Piszący te słowa z radością myśli, że ofiara czerwonej jałowicy, mająca moc oczyszczania - alegorycznie przedstawia doświadczenia i cierpienia, dorobek duchowy kilku pokoleń wiernych wyznawców Boga w czasach starotestamentowych. Kolor maści zwierzęcia pokazuje związek z ciałem człowieka i ziemią czyli materialnym bytem ludzkim, który będzie się posiłkował doświadczeniami rodzinnymi patriarchów w formowaniu praw, najkorzystniejszych dla człowieka w jego cielesnym rozkwicie, doświadczeniami Izraela w formowaniu się jego ziemskiej państwowości, doświadczeniami serca i umysłu Dawida i Salomona i wielu innych bohaterów wiary Starego Testamentu...

Czasami jednak płeć zwierzęcia zachęca komentującego by z przyjemnością sądził, że moc oczyszczająca jałowicy to zbiorowe doświadczenie kobiet w przeżywaniu i rozumieniu istoty macierzyństwa, czułej opieki nad potomstwem - które to doświadczenie być może będzie miało moc oczyszczającą i sprawczą w budowaniu świata nowej ziemi i nowych niebios w dalekiej przyszłości, a także łagodzi obyczaje i bezwzględność doczesnych warunków życia społecznego. Może to właśnie kobieca łagodność i ciepło pomoże mniej boleśnie przejść ludzkości do całkiem odmiennej rzeczywistości nowego świata...

Nieprzychylność mijanych narodów dla Izraela

Jak widać brak życzliwości dla narodu wybranego - zjawisko współcześnie nazywane antysemityzmem - ma swoje złe korzenie i tradycje w dalekiej czasowo od współczesności historii. Pokrewny pochodzeniem Edom, Kananejczycy, Amorejczycy, odnoszą się nieprzychylnie do tylko chcących w pokoju minąć ich ziemię Hebrajczyków.

Czasami współczesne pokolenia Izraelitów, a także te pamiętające Szoach proszą tylko opinię publiczną o szacunek dla dramatu przeżywanego współcześnie i w przeszłości przez Izrael. Bądźmy tymi, którzy nie szczędzą serca i dobrego słowa dla narodu żydowskiego, który tylko pragnie w spokoju żyć w swojej ziemi...

Wydarzenia w Meriba

Pan Bóg się gniewa na swoich ulubieńców - Mojżesza i Aarona - że zamiast słowem to uderzeniem laski wywiedli wodę ze skały. Często myślimy, że kara była niewspółmiernie wielka do rangi przewinienia - Mojżesz i Aaron nie wejdą do ziemi obiecanej. Proszę jednak, spójrzmy trochę inaczej na sytuację zupełnie oddanych Bogu mężów - czyż na miarę ich pokornych i posłusznych serc przewodzenie narodowi przez czterdzieści lat to tak mało? Czyż nowe problemy związane z podziałem ziemi nie wymagało młodego, świeżego siłami serca Jozuego?

Czyż czterdziestoletnia misja Mojżesza to nie coś budzącego szacunek, respekt, podziw wielu pokoleń Żydów i chrześcijan? Wierzę, że Boża decyzja o której piszemy to nie tylko kara, ale przede wszystkim mądry plan dla kochanego przez Boga Jego przyjaciela i powiernika...

Jadowite węże

I zaczął lud mówić przeciw Bogu i przeciw Mojżeszowi: (...) zbrzydł nam ten nędzny pokarm.

Niestety - i piszącemu te słowa - do czego z pokorą się przyznaje - zdarza się czasami narzekać na chleb pokoju, którym karmi go sam Pan... Spokojne życie jakie prowadzi komentujący wydaje mu się czasami nieciekawe i nudne. Te myśli i uczucia, te ambicje są jak jadowite węże, które niepokojem kąsają autora. Po to by się uleczyć, spoglądam na wywyższone przez Boga postacie - ideały właściwych ambicji - czyli Pana Jezusa i Apostoła Pawła - które pokazują, że nie goryczą, ale wytrwałą pracą i służbą dąży się do realizacji marzeń - a czasami drogą do celu dla chrześcijanina jest hańba i krzyż, trudność, wyrzeczenie, cierpienie, a już na pewno cierpliwy żmudny trud...

Po prostu wytrwała podróż przez nieprzyjazny ląd ku Niebiańskiemu Kanaanowi.

Szafowanie dobrami duchowymi

Zdaje się, że historia Balaka i proroka Bileama to ostrzeżenie dla tych wszystkich, dla których szafowanie dobrami duchowymi jest związane z gratyfikacją pieniężną. Twórcy muzyki, słowa, form plastycznych etc. są narażeni na to, że oddadzą swoje talenty nieprawej sprawie.

Autor komentarza wszystkich tych, którzy nie rozumieją na czym polegał grzech Bileama odsyła do trzech miejsc Nowego Testamentu, które pokazują prawdziwe motywy działania tego proroka tzn. umiłowanie zapłaty za czyny nieprawe (2 Piotra 2:15, Judy 1:11, Obj. św. Jana 2:14)

Jak zatem ma funkcjonować ktoś, kto tworzeniem duchowych wartości musi zarabiać na swoje utrzymanie? Zdaje się, że najpracowitszy z apostołów, który w największym stopniu pracą własnych rąk zapewniał sobie byt, jednocześnie pracując na niwie ewangelicznej - napisał, że szafarz dóbr duchowych, ewangelista, nauczyciel zasługuje na słuszną zapłatę ("...wołu młócącemu pyska nie zawiążesz").

Jak i gdzie mogę tworzyć piękne słowo, komponować lub odtwarzać muzykę, tworzyć plastykę, teatr czy inną dziedzinę sztuki? To bardzo trudne pytania, na które chrześcijański twórca sztuki musi sobie odpowiedzieć z modlitwą w sercu i Słowem Bożym w umyśle. Czy chrześcijanin może być aktorem? Te problemy to dobry temat na społeczność wieczorną dla młodych utalentowanych ludzi, szukających swojego miejsca w życiu... Jednoznacznej dla każdego chrześcijanina odpowiedzi bardzo trudno udzielić, pamiętajmy jednak by swoim działaniem nie pobudzać ludzi do złych rzeczy na przykład do rozwiązłości moralnej lub bałwochwalstwa, którym między innymi jest chciwość...