Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany.
Ty wysłuchiwasz modlitwy; przetoż do ciebie przychodzi wszelkie ciało.
Wielkie nieprawości, które wzięły górę nad nami, i przestępstwa nasze ty oczyszczasz.
Błogosławiony, kogo ty obierasz a przyjmujesz, aby mieszkał w sieniach twoich;
     będziemy nasyceni dobrami domu twego, w świątnicy kościoła twego.

Przedziwne rzeczy podług sprawiedliwości mówisz do nas, Boże zbawienia naszego,
     nadziejo wszystkich krajów ziemi, i morza dalekiego!
Który utwierdzasz góry mocą swoją, siłą przepasany będąc;
Który uśmierzasz szum morski, szum nawałności jego, i wzruszenie narodów,
Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi;
     których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz.
Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ją; obficie ją ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami,
     i gotujesz zboże ich, gdy ją tak przyprawiasz.
Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz.

Koronujesz rok dobrocią twą, a ścieżki twoje skrapiasz tłustością.
Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają.
Przyodziewają się pola stadami owiec, a doliny okrywają się zbożem; tak, że wykrzykają i śpiewają.

Dawid (2919-2989 AM)