Badacze proroctw wystawieni są na potrójne niebezpieczeństwo. Jedni starają się przy ich pomocy odgadywać przyszłość i stają się wieszczkami, inni usilnie upatrując w swoim czasie spełnienia się wszystkich przepowiedni i stają się marnymi interpretatorami doczesności, jeszcze inni sami udają proroków, głosząc własne marzenia senne. Proroctwa trzeba badać w milczeniu, gdyż badanie proroctw to słuchanie cichego głosu Boga.