Dziękuję ci, Panie, że dałeś mi zrozumienie Twojej Prawdy i Twoich cudownych tajemnic,
że sprawiłeś, iż poznałem Twoją łaskawość dla [grzesznego] człowieka
oraz wielkość Twego miłosierdzia dla ludzi przewrotnego serca.

Któryż wśród bogów jest jako Ty, o Panie mój?
A cóż jest, jako Prawda Twoja?
Kto będzie przed Tobą sprawiedliwy, kiedy Ty będziesz go sądził?

Nie ma nic, aby odpowiedzieć na Twoje upomnienie.
Wszelka wspaniałość, to tylko powiew wiatru,
a przed Twoim gniewem nikt się ostać nie zdoła!

Wszystkich synów Twojej Prawdy w Twojej obecności wprowadzisz do przebaczenia,
aby przez Twoją wielką dobroć [oczyścić] ich od grzechów,
a w obfitości Twojego miłosierdzia postawić ich przed Tobą na wieki wieczne.

Albowiem Ty jesteś wiecznym Bogiem i wszystkie Twoje drogi trwać będą na zawsze.
I nie ma nic poza Tobą!
Lecz czymże jest człowiek – ta pustka i władca nicości –
by pojąć Twoje cudowne i wielkie dzieła?

„Księga Hymnów” wspólnoty z Qumran (I w. n.e.)