Rys. Andrzej Dąbek
Niech więc serca Twego urodzaje
miłe będą bliźniemu Twemu
niech pełnią rolę tlenu
bez którego żyć nie sposób
Bo splatanie się ludzkich losów
to niepowtarzalność nas samych
w konkretnej chwili
Gdyż po odejściu zostaje tylko
cmentarny kamyk
i zdarzy się lot motyli
tych posłańców nieba
ich różnobarwność taka krótkotrwała
A nam ile czasu potrzeba
by piękno miłości odbijać
bo jej chwała
Większa od przemijania
Umieramy bośmy się do tego
przyzwyczaili
A przecież każdy poranek przypomina
Obietnicę Zmartwychwstania
wypowiedzianą przez Bożego Syna,
Tylko musimy dbać o nasze ubrania
by nie było zmarszczek lub plam
A ja czy o haft misterny dbam?
Czy bramuję mą szatę złotem?
Wszystko okaże się potem
Gdy stanę przed mym Sędzią
Czy nagrodą będzie szczęście i błogosławieństwo?
Czy szczęścia przeciwieństwo
na tym świecie
Udzieli pierwszeństwa poecie
Czy Pan pozwoli ułożyć taki psalm
By zmieścił się w programie
wesela Barankowego
i czy jaki pożytek będzie z tego