Powrót

 na Szabbat

5 Tiszri 5766

 

8 października 2005

Tak jak Tora podzielona jest na 54 rozdziały do tygodniowego czytania, tak też można podzielić cztery Ewangelie, aby czytając je razem z Torą (na przykład w każdą środę kolejnego tygodnia) przenikać w równej mierze duchem nauczania ukochanego Mistrza z Nazaretu.

 

52. Jan 19 „Piłat”


• Piłat wydaje Jezusa Żydom (19:1-15) • Ukrzyżowanie Jezusa (19:16-27) • Śmierć Jezusa (19:28-30) • Pogrzeb Jezusa (19:31-42) •

Pięć krótkich refleksji o ostatnich chwilach życia, śmierci i pogrzebie Jezusa...

Oto człowiek!

W zachowaniu Jezusa musiał być jakiś trudny do zrozumienia dla rzymskiego namiestnika blask ludzkiej godności, niezachwianego poczucia własnej wartości - mimo tak upokarzających okoliczności w których Król Żydowski - Jezus się znalazł. W którejś z religijnych książek, z którą zetknął się piszący komentarz, była wymieniona cecha ludzkiej natury, chrześcijańskiego ducha którą nazwano słowem „królewskość”...

Z wielkim podziwem myślę o tych z poświęconego ludu Bożego, którzy starczym niedołęstwem, przewlekłą chorobą, kalectwem pozornie pozbawieni są godności - a tak naprawdę to oni dzielnie znosząc trudności - okazują się prawdziwymi ludźmi. I tutaj przychodzi mi na pamięć starcza sylwetka niedawno zmarłego brata Edzia z naszego zboru, który mając kłopot z pamięcią, sprawnym poruszaniem się i zapanowaniem nad tym, co działo się z jego cieknącym nosem i śliną - przychodząc z takim zdrowiem na nabożeństwo w wzruszający sposób okazywał pełnię swojego człowieczeństwa... Myśląc w takim kontekście o bracie Edziu z podziwem powtarzam za Piłatem - oto człowiek!

Golgota i trzy krzyże

Zapewne skaliste wzgórze Golgoty kojarzyło się z kształtem ludzkiej czaszki. Od wielu lat piszącemu trudne do opisania cierpienia Chrystusa - doskonałego niewinnego człowieka, kojarzą się z często niezawinionym cierpieniem tych, którzy chorują psychicznie bądź ich cierpienie wiąże się z okaleczeniem części ludzkiego ciała, chronionej przez czaszkę czyli mózgu... Jak wielkim okaleczeniem jest naruszenie stabilności działania ludzkiej świadomości! Przecież to cierpienie narusza największy skarb świadomości - poczucie własnej tożsamości!

Parafrazując słowa Jezusa z innej ewangelii - jestem przekonany, że będą oni w Królestwie Bożym, w Bożym raju wraz z Jezusem...

Jan i matka Jezusa

Wzruszająca jest obecność Jana pod krzyżem, a jeszcze bardziej troska Jezusa o innych w najbardziej dramatycznym momencie - momencie umierania. W największym cierpieniu pamięta o losie swej ukochanej matki - która pewnie nie doznałaby od nikogo tyle ciepła co od czułego i być może zasobnego w ziemskie dobra, miłego ucznia Jana. Jak trudny a jednocześnie piękny przykład do naśladowania - by w największym bólu nie myśleć o swoim kłopocie, lecz troszczyć się o innych...

Krew Jezusa i skalisty grunt Golgoty

Zdaje się, że tak dużo krwi mogło znaleźć się w boku zmarłego Jezusa tylko wtedy, gdy Jego cielesne serce pękło z powodu fizycznego i psychicznego bólu. Ileż budzącego podziw, niewyobrażalnego bólu i cierpienia było w tym doskonałym, złożonym w ofierze ciele było... Milkniemy z przejęcia.

W tak wielkim bólu wylana z pękniętego serca krew w końcu zrasza skalisty grunt Golgoty. Dla piszącego te słowa symbolizuje to dwie rzeczy - błogosławieństwo na nieurodzajną, skalistą ziemię i błogosławieństwa na kamienne ludzkie serca, na których zostanie wypisane prawo miłości.

Nikodem

W momencie swojej śmierci Jezus wydawał się być jednym wielkim przegranym. Jednak sentyment, miłość do pięknej nauki i słów Mistrza z Nazaretu, wbrew logice chroniącej karierę i pozycję dostojnika żydowskiego, członka Rady Najwyższej skłaniają Nikodema do wykonania ostatniej posługi Jezusowi.

I my jak Nikodem, działajmy czasami wbrew naszym ziemskim nadziejom i interesom, kierując się miłością i sentymentem do pięknych, duchowych wartości.

I my po dniu pełnym upalenia, każdego wieczoru kładźmy nasze ciała namazane wonnościami modlitwy wieczornej w czystej pościeli i w stanie spoczynku czekajmy jak ciało Jezusa na poranek Zmartwychwstania...


Paweł K.

 

52. Jan 19 „Piłat”

Tekst w tłumaczeniu „Nowego Przekładu” PTB

19,1 Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał go ubiczować.
2 A żołnierze upletli koronę z ciernia, włożyli mu ją na głowę, przyodziali go w płaszcz purpurowy,
3 A podchodząc do niego, mówili: Witaj, królu żydowski; i wymierzali mu policzki.
4 A Piłat wyszedł znowu na zewnątrz i rzekł im: Oto wyprowadzam go do was, abyście poznali, że w nim żadnej winy nie znajduję.
5 Wyszedł więc Jezus w koronie cierniowej i w płaszczu purpurowym. I rzekł im Piłat: Oto człowiek!
6 A gdy go ujrzeli arcykapłani i słudzy, krzyknęli głośno: Ukrzyżuj, ukrzyżuj! Rzekł do nich Piłat: Weźcie go wy i ukrzyżujcie, ja bowiem winy w nim nie znajduję.
7 Odpowiedzieli mu Żydzi: My mamy zakon, a według zakonu winien umrzeć, bo się czynił Synem Bożym.
8 A gdy Piłat usłyszał te słowa, bardziej się uląkł
9 I wszedł znowu do zamku, i rzekł do Jezusa: Skąd jesteś? Ale Jezus nie dał mu odpowiedzi.
10 Rzekł więc do niego Piłat: Ze mną nie chcesz rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę wypuścić cię i mam władzę ukrzyżować cię?
11 Odpowiedział Jezus: Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci to nie było dane z góry; dlatego większy grzech ma ten, który mnie tobie wydał.
12 Odtąd Piłat starał się wypuścić go, ale Żydzi krzyczeli głośno: Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarza; każdy bowiem, który się królem czyni, sprzeciwia się cesarzowi.
13 Piłat tedy, usłyszawszy te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na krześle sędziowskim, na miejscu, zwanym Kamienny Bruk, a po hebrajsku Gabbata.
14 A był to dzień Przygotowania Paschy, około szóstej godziny; i rzekł do Żydów: Oto król wasz!
15 A oni zawołali: Precz, precz, ukrzyżuj go! Rzekł do nich Piłat: Króla waszego mam ukrzyżować? Odpowiedzieli arcykapłani: Nie mamy króla, tylko cesarza.
16 Wtedy to wydał go im na śmierć krzyżową. Wzięli więc Jezusa i odprowadzili go.
17 A On dźwigając krzyż swój, szedł na miejsce, zwane Trupią Czaszką, co po hebrajsku zwie się Golgota,
18 Gdzie go ukrzyżowali, a z nim innych dwóch, z jednej i z drugiej strony, a pośrodku Jezusa.
19 A Piłat sporządził też napis i umieścił go nad krzyżem; a było napisane: Jezus Nazareński, król żydowski.
20 A napis ten czytało wielu Żydów, bo blisko miasta było to miejsce, gdzie Jezus został ukrzyżowany; a było napisane po hebrajsku, po łacinie i po grecku.
21 Mówili tedy arcykapłani żydowscy Piłatowi: Nie pisz: król żydowski, ale ze On powiedział: Jestem królem żydowskim.
22 Odpowiedział Piłat: Com napisał, tom napisał.
23 A gdy żołnierze ukrzyżowali Jezusa, wzięli szaty jego i podzielili na cztery części, każdemu żołnierzowi część, i zwierzchnią suknię. A ta suknia nie była szyta, ale od góry cała tkana.
24 Tedy rzekli jedni do drugich: Nie krajmy jej, rzućmy losy o nią, czyja ma być; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Rozdzielili między siebie szaty moje A o suknię moją losy rzucali. To właśnie uczynili żołnierze.
25 A stały pod krzyżem Jezusa matka jego i siostra matki jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
26 A gdy Jezus ujrzał matkę i ucznia, którego miłował, stojącego przy niej, rzekł do matki: Niewiasto, oto syn twój!
27 Potem rzekł do ucznia: Oto matka twoja! I od owej godziny wziął ją ów uczeń do siebie.
28 Potem Jezus, wiedząc, że się już wszystko wykonało, aby się wypełniło Pismo, powiedział: Pragnę.
29 A stało tam naczynie pełne octu; włożywszy więc na pręt hizopu gąbkę nasiąkniętą octem, podali mu do ust.
30 A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha.
31 Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby więc ciała nie pozostawały przez sabat na krzyżu, albowiem dzień tego sabatu był uroczysty, Żydzi prosili Piłata, aby im połamano golenie i zdjęto je.
32 Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu i drugiemu, którzy z nim byli ukrzyżowani;
33 A gdy podeszli do Jezusa i ujrzeli, że już umarł, nie połamali goleni jego;
34 Lecz jeden z żołnierzy włócznią przebił bok jego i zaraz wyszła krew i woda.
35 A ten, który to widział, dał o tym świadectwo, a jego świadectwo jest prawdziwe; i on wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli.
36 To bowiem stało się, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana.
37 A na innym miejscu mówi Pismo: Zobaczą, kogo przebodli.
38 A potem prosił Piłata Józef z Arymatii, który był potajemnie uczniem Jezusa, z bojaźni przed Żydami, aby mógł zdjąć ciało Jezusa; i pozwolił Piłat. Poszedł więc i zdjął ciało jego.
39 Przyszedł też Nikodem, ten, który poprzednio przybył w nocy do Jezusa, niosąc około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu.
40 Wzięli tedy ciało Jezusa i zawinęli je w prześcieradła z wonnościami, jak Żydzi mają zwyczaj chować umarłych.
41 A na miejscu, gdzie go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był złożony.
42 Tam więc, z powodu żydowskiego dnia Przygotowania, że blisko był grób, położyli Jezusa.