4/91

Wielka Piramida

Wielka piramida w Giza jest największą budowlą, jaką kiedykolwiek wzniosła ręka ludzka. Zbudowana została z 2.300.000 skalnych bloków o wadze od 2 do 50 ton połączonych tak precyzyjnie, że szczeliny między nimi są mniejsze niż 0,5 mm. Przytłacza swym ogromem i wielkością oraz nasuwa szereg pytań. Kto jest jej architektem? Kiedy powstała? Czemu miała służyć?

Ogólnie przyjmuje się, że zbudowano ją w czasie panowania Cheopsa, drugiego faraona z IV dynastii, która rządziła około 2613-2498 r. p.n.e. Wielu badaczy sądzi, iż była grobowcem Cheopsa. Istnieją jednak fakty, które zaprzeczają temu. O innym przeznaczeniu Wielkiej Piramidy świadczy m.in. układ korytarzy, prowadzących w różnych kierunkach, podczas gdy w piramidach będących grobowcami wszystkie korytarze prowadzono w dół do komory grobowej, która znajdowała się zawsze pod piramidą. Także przekazy historyczne opisujące włamanie kalifa Al Mamuna do nienaruszonej jeszcze piramidy, podkreślają zgodnie, że jej wnętrze było puste.

Warto zauważyć, że w konstrukcji Wielkiej Piramidy zawartych jest szereg wiadomości z dziedziny fizyki, matematyki i astronomii, a oto niektóre z nich:

1. Budowniczowie Wielkiej Piramidy usytuowali ją tak, że jej ściany boczne wskazują odpowiednio: północ, południe, wschód, zachód z dokładnością do 0 st. 5 min. Jak precyzyjnych przyrządów użyto wówczas skoro współczesne kompasy magnetyczne wskazują kierunek z dokładnością 3-4 min., a więc około 40 razy mniejszą.

2. Wysokość Wielkiej Piramidy powiększona miliard razy daje odległość Ziemi od Słońca z dokładnością do 1%.

3. Dzieląc obwód podstawy piramidy przez podwójną wysokość otrzymujemy liczbę “pi” z dokładnością do pięciu miejsc po przecinku. Tak dokładnie wyznaczono liczbę “pi” dopiero w V w.n.e.

Szukając największego w owych czasach architekta, który mógłby posiadać wiedzę, jaka ukryta jest w Wielkiej Piramidzie, nasze oczy mimo woli kierują się ku górze. To Bóg musiał nakreślić plan tej budowli. Potwierdzają to słowa proroka Izajasza zapisane w Biblii. “Dnia onego stanie ołtarz Pański w pośród ziemi egipskiej, a słup wystawiony będzie Panu przy granicy jego. A będzie na znak i na świadectwo Panu zastępów w ziemi Egipskiej” (Iz 19:19).

Wskazuje na to również dokładność, z jaką przedstawiony jest w Wielkiej Piramidzie zarys i czas trwania poszczególnych okresów w Boskim Planie Wieków. Jednostkami używanymi do pomiarów piramidy, jak to wynika z jej rozmiarów, są łokieć i cal piramidowy. Jednostki te oparte są na długości średnicy Ziemi mierzonej między biegunami. Łokieć piramidalny (rys.1) jest 1/10.000.000 częścią połowy tej średnicy, a cal piramidalny 1/500.000.000 częścią całej tej długości. Rozmiary piramidy wyrażone w tych jednostkach wykazują wiele ciekawych własności. Na przykład obwód piramidy u jej podstawy w calach piramidalnych przedstawia ilość dni zawartych w 100 latach słonecznych z dokładnością do setnej części dnia.

Profesor Smyth przyjął w swoich rozważaniach, że długość przejść w calach piramidalnych przedstawia ilość lat. Sprawdźmy obecnie jego przypuszczenia posługując się Biblią. Łatwo znajdziemy w piramidzie punkt przedstawiający narodzenie Chrystusa (przecięcie linii wyobrażającej doskonałego człowieka z Przejściem Górnym) – oraz Jego śmierć (początek Wielkiej Galerii). Mierząc odległość między tymi punktami otrzymujemy długość 33.5 cali p., co odpowiada długości życia Chrystusa na ziemi.

Następnym charakterystycznym punktem jest miejsce przecięcia Przejścia Dolnego z Górnym wyobrażające danie Izraelowi Zakonu pod górą Synaj. Ustalmy obecnie na podstawie Biblii czas dania Zakonu. Zakon został dany pierwszego dnia trzeciego miesiąca po wyjściu z Egiptu (2 Mojż 19:1).

Od dania Zakonu do 4 r. panowania Salomona lat 480 (1 Król 16)
Od 4 r. Salomona do 11 roku Sedekiasza lat 429 (patrz 2 tom)
Okres spustoszenia ziemi izraelskiej lat 70 (Jer 25:11)
Od spustoszenia do początku naszej ery lat 536

co daje nam rok 1515

Długość Przejścia Górnego wynosi 1543,5 cala p., co wskazuje na długość czasu, jaki upłynął od dania Zakonu do śmierci Chrystusa. Odejmując od 1543,5 1515 lat, jakie upłynęły od dania Zakonu do początku naszej ery i dodając 1 (ze względu na brak roku zerowego) otrzymujemy datę śmierci Chrystusa na połowę 30 r. naszej ery.

1543,5 – 1515 + 1 =29,5 (tj. połowa 30 r. n.e.)

Dokładność i precyzja z jaką długość Górnego Przejścia przedstawia okres panowania Zakonu potwierdza słuszność przyjętego rozumowania.

Przejdźmy obecnie do okresu przed daniem Zakonu. Miejsce przecięcia przedłużenia Przejścia Dolnego z linią doskonałego człowieczeństwa wskazuje na punkt, w którym nastąpiła utrata doskonałości.

1515 + 1510 = 3025 p.n.e.

Jak pokazują obliczenia nastąpiło, to wiosną roku 3025 p.n.e., to jest 1002,5 lat po stworzeniu Adama. Przyjmując, że Adam żył w raju ok. 2,5 roku, otrzymujemy tysiącletni dzień śmierci Adama (1 Mojż 2:17, 2 Piotr 2:17).

danie Zakonu 1515 p.n.e.
do przymierza z Abrahamem + 430

przymierze z Abrahamem 1945 p.n.e. do potopu + 427

potop 2372 p.n.e.

do stworzenia Adama + 1656

stworzenie Adama 4028 p.n.e.